Atatürk’ün kitap okuma sevgisinden tutun da ninesinin okuma hayranlığına kadar herkesler okumanın güzelliğinden, okuyan toplum olabilmenin faydasından bahseder. Hatta kitap ve kahve fotoğrafı paylaşmak uğruna estetik görüntüyü yakalayabilmek için kahvesini soğutan ve soğuyunca içemeyip ziyan eden, kitabı da fotoğraf işi bitince rafa kaldıran bizler bile kitap okumanın faydalarından bahsederiz ortamımızı bulunca.
İşte ben de o ortamımı buldum ve fotoğraf işim bittikten sonra kitabı rafa kaldırmayıp birkaç sayfa okumalarımın bendeki etkisini hatta o birkaç sayfanın hayatımın her alanında hissettiğim değişimlerimden bahsedeceğim.
Hani bazı insanlar aklına ne gelirse söyler, hiç lafını esirgemez ya biz de onlara ne “güzel içi dışı bir işte” deriz ya… tabi bu arada bir parantez açmam lazım geliyor o içi dışı bir kişinin muhatabı biz isek şayet diyoruz ki “dengesiz! dangur dungur konuşuyor ne dediğini bilmiyor, densiz! ” cümlesine evriliyor. Burada parantez kapanmıştır. İnsanlara dangurlu dungurlu şeyler hissettirmenin şahsımın hiç hoşuna gider bir şey olmadığını, bunu ise kendimi yeterince ifade edemiyor oluşumdan yani cümle kurma yetisizliğimden ya da bazen aşırı özgüvensizlik-aşırı özgüvenlilik gibi duygulardan kaynaklı oluşu… Ve bu hoşnutsuzluğun okuyarak giderilmesi… Hele de okumayı sesli yapıp, cümle vurgularına tonlama yaparsanız kendinizi Yekta Kopan bile hissediyor oluşunuzun da yanınıza kâr kalıyor oluşu….
Zihninizde böyle gel-gitler yaşamak istemiyorsanız, kendinizle konuşmak, anlaşmak istiyorsanız, çevrenizde iyi bir intiba bırakmak istiyorsanız, kitap okuyun! Her şeye hevesiniz varsa ama yeteneğiniz yoksa bundan dolayı mutsuzsanız bla bla blaa… Boşverin, kitap okuyun gitsin! Anlatıları kafanızda istediğiniz kalıba sokup şekillendirip istediğiniz renge boyayın zira kimseciklerin karışamayacağı tek alan; zihnimiz. Hem zihnimizden başka kim bize böylesi fırsat verebilir ki?
Olanları hep kendi açımız kadar bildiğimizden hep o doğrultuda düşünür, bir sonuca varırız. Ve hep kendimizi haklı sanır, herkesin her şeyin bizim üstümüze geldiğini, bizi kimsenin anlamadığı filan hissederiz… Bunu da en çok ne zaman kitap okumuyorsak o zaman hissederiz. Ya da aksi bir durum olarak şöyle ki; hep aynı tarzda kitaplar okumak da empatiksel düşüncemizi bir miktar yavaşlatabilir- geriletebilir. Mesela, Afrikalıların çok pis olduğunu söylerler biz de her siyahilere öcü gibi bakarız. Bunu kim, neden, hangi durum için söylemiş, o durumun şartları neymiş, onun yerinde olsak biz nasıl hissedermişiz, ne yaparmışız hiç düşünmeyizdir. İşte kitap okumak çok ihtiyacımız olan çok boyutlu düşünmeyi de sağlıyor:)
İşte böyle türlü türlü olgularla bilişsel gelişmişliği belirleyen beyin kıvrımlarımızın artmasına da yol açar ve böylelikle yani kıvrımlarımız arttıkça da daha fazla düşünüp daha fazla öğrenip beynimizin bilgiyi kaydetme alanı daha fazla genişletmek de bence kitap okumanın görevi. Bunun bilimsel süreci-sonucu nedir bilemesem de kitap okurken beynimizin sağ ve sol lobunu kullanabiliyoruz. Yani hem okuyup hem de hayal kurabildiğimizi biliyorum televizyon izlerken de uyuşup kalmamızın, tembelleşmemizin sebebiyse de sağ ve sol lobların ikisini de birlikte kullanamayışımız olduğunu da. Televizyona olan nefretimi kustuğum falan yok sadece kitabın farkını güzel hissettiriyor. Kitabın yaptığı bu kadar güzellikten sonra hem kendi hem de başkalarının okuma serüveninin başlamasına vesile olmak için haydi; “okusan seversin!”
Yani özgür kitap diyor ki beni “okusan seversin”
Okusak severiz elbette.
Özgür Hanım’dan sevgilerle
Add Comment