Çocukluk yıllarımda babam, bana asla unutmayacağım bir şey söylemişti: “Evlat, doğduğunda tüm dünya gülümserken sen ağlıyordun. Öyle bir yaşam sür ki öldüğünde tüm dünya ağlıyorken, senin yüzünde gülümseme olsun.” Hayatın gerçekte ne olduğunu unuttuğumuz bir çağda yaşıyoruz. Bir insanı rahatlıkla Ay’a gönderebiliyoruz ama caddenin karşısına geçip komşumuzla buluşma konusunda sıkıntı yaşıyoruz. Dünyanın diğer tarafındaki bir hedefi bir füzeyle hatasız bir biçimde vurabiliyoruz ama çocuklarımızla kütüphaneye gitmek için zaman ayırma konusunda sıkıntı yaşıyoruz. İnsanlığımızla bağlarımızı yitirdik. Amaçlarımızı kaybettik. En önemli değerlerimizi göz ardı ettik.

Ölüm döşeğinde George Bernard Shaw’a, “Hayatınızı tekrar yaşama şansınız olsaydı ne yapardınız?” diye sorulmuş. Bernard Shaw kısa bir süre düşünmüş ve iç çekerek cevap vermiş. “Aslında olabilecekken hiç olamadığım kişi olmak isterdim.” Aynı şeyin sizin de başınıza gelmemesi için bu kitabı yazdım.

Bu nedenle, size içtenlikle soruyorum, siz ölünce kim ağlayacak? Bu gezegende dolaşma ayrıcalığına hâlâ sahipken, kaç yaşamı etkileme fırsatınız olacak? Yaşamınızın sizden sonraki nesiller üzerinde ne gibi etkileri olacak? Son nefesinizin ardından bırakacağınız miras ne olacak?